„Depresja  to jak ściana, która oddziela nas od świata i uniemożliwia nam dostrzeżenie piękna wokół nas” (Stefan Żeromski, „Ludzie bezdomni”)

 

„Nie wstydź się swoich problemów z depresją. Mówienie o nich to pierwszy krok do uzdrowienia.” ( Mariel Hemingway)

 

23 lutego obchodzimy Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją ustanowiony przez Ministra Zdrowia w 2001 r. Celem Dnia jest upowszechnienie wiedzy na temat depresji, jej rozpoznanie i zachęcenie chorych do leczenia. Depresja jest jedną z najczęściej występujących chorób psychicznych. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest w czołówce najczęściej występujących chorób na świecie. Depresja jest przede wszystkim chorobą, która tak samo jak większość dolegliwości fizycznych wymaga leczenia, zaś nieleczona prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych (np. spadku odporności organizmu i podatności na inne schorzenia), społecznych (np. wycofania się z relacji z innymi ludźmi, utrata przyjaciół), czy szkolnych/zawodowych (np. niezdolność do nauki i pracy). Można powiedzieć, że nieleczona depresja jest chorobą śmiertelną – osoby w niej pogrążonej, i nieotrzymujące przez dłuższy czas pomocy mogą doświadczać myśli rezygnacyjnych.

Często pojawia się nieoczekiwanie i potrafi się maskować. Częste odczucia towarzyszące w codziennym życiu dotyczą braku sensu, siły i poczucia jakby zniknęła nasza moc. Im dłużej ten stan trwa, tym większa jest bezradność osoby chorującej i jej bliskich. Zdarza się, że osoby w otoczeniu nie potrafią zrozumieć stanu osoby chorującej i odsuwają się zostawiając potrzebującego w jeszcze większym osamotnieniu. Dlatego też bardzo niezbędnym elementem jest edukowanie społeczeństwa i zwiększenie wiedzy na temat depresji co znaczący może mieć wpływ na przeciwdziałaniu procesowi stygmatyzacji.

Bardzo ważne jest by móc liczyć na kogoś, kto uzmysłowi osobie w depresji, że koniecznie trzeba sięgnąć po pomoc tj pójść do lekarza, psychologa, terapeuty. To niezbędne, aby zregenerować wolę istnienia, odzyskać poczucie mocy i sensu życia, zagoić bolesne rany psychiczne. Istotny jest udział lekarza psychiatry, który udzieli niezbędnych wskazówek i w atmosferze zrozumienia, serdeczności i życzliwości dobierze odpowiednie leczenie.